01 maart 2020
Laatst heb ik weer eens Tinder geïnstalleerd op mijn iPhone. Tinder is een dating app waarbij je kunt kiezen wie je er leuk uit vindt zien en wie niet. Eigenlijk is het te vergelijken met een vleeskeuring. Zie je iets moois, dan swipe je naar rechts. Vind je het niets, dan swipe je naar links. Als je echt geïnteresseerd bent, dan kan je altijd nog kijken naar de extra informatie die ze erbij geven. Anyways… Ik heb het weer geïnstalleerd, in de hoop dat ik weer eens een date zou kunnen krijgen.
Sinds april 2016 ben ik alweer vrijgezel(lig), dus dat betekent dat we nu tegen de vier jaar aanzitten. Begrijp me niet verkeerd: ik heb het enorm naar mijn zin als single, maar soms zou het leuk zijn om weer eens wat gezelschap te hebben. Maar zijn die dating apps echt dé manier om weer een date te krijgen? Vooralsnog bij mij niet.
Sowieso heb ik al geen behoefte om te betalen voor deze apps. Het is dus ook wel een klein beetje eigen schuld, want omdat ik niet wil betalen, kan ik ook niet zien wie mij liked. Op Tinder is het probleem dan ook nog dat je geen berichten kunt zien of sturen, als je niet betaalt. Geloof me: een paar keer heb ik op het punt gestaan om een abonnement aan te gaan. Maar steeds weer bedenk ik me dat dit niet dé manier is om te daten.
Ik weet nog wel een paar maanden geleden. Ik was met wat vrienden en een van de dames liet haar Tinder-account zien. Waar bij mij nog net geen -45 likes staat, stond er bij haar 999+ likes. Hoe kan dat toch? Ik zoek de foto’s uit waar je de ‘echte’ mij kunt zien, foto’s met vrienden om me heen, foto’s met natuur. In de beschrijving staat wat ik doe, wie ik ben en dat soort dingen. Maar toch lijkt het niet te lukken. Tot nu toe sta ik op negen likes, maar die kan ik allemaal dus niet zien, want ik ben te gierig om te betalen.
Waarom heb ik dan toch Tinder geïnstalleerd? Mensen die mij kennen, weten dat ik een vlotte babbel heb. Ik praat met mensen, maak grappen, heb een grote mond waarin ik doe alsof ik het mannetje ben. Maar mensen die mij écht kennen, weten dat ik enorm verlegen ben als het aankomt op praten met vrouwen. Vooral als het mooie vrouwen zijn. Om de een of andere reden sla ik dan dicht. Dat is natuurlijk niet handig als je een mooie vrouw aan de bar ziet zitten.
Wat daarnaast ook niet meehelpt, is dat ik niet het type ben dat graag uitgaat. Ik zit graag in de kroeg, maar een club is niet voor mij weggelegd. Helaas is dat wel de plek waar je moet zijn als je graag vrouwen wil ontmoeten. Maar van het idee alleen al om naar een club te gaan, krijg ik hoofdpijn.
Heel vaak denk ik wel: heb maling aan alles en stap op ze af. Maar toch blokkeer ik altijd als ik dat wil doen. Er lopen genoeg dames rond en ik weet ook heus wel dat ze met niet zullen opeten. Maar ik denk dat ik gewoon het idee van afwijzing erg vervelend vind?
Samenvattend: ik maak het niet makkelijk voor mezelf. Ondertussen heb ik Tinder alweer van mijn telefoon afgehaald. Toch maar eens proberen om op de ouderwetse manier op een vrouw af te stappen. Uiteindelijk ben ik nog altijd ‘old-school’ en zou daten 1.0 voor mij de manier moeten zijn. Ik zal maar eens flink de moed gaan verzamelen en mijn best doen om iemand aan te spreken.
Mocht jij nog iemand kennen die ook iemand zoekt, ik ben beschikbaar.
MuziekMeester Gido 