23 april 2020
Het Lenteconcert, een van de grootste ‘happenings’ op mijn school. Al sinds vorig jaar zijn kinderen bezig met hun act en begin dit schooljaar (september) kwamen er al een aantal kinderen naar mij toe met de vraag wanneer de audities voor het Lenteconcert zijn. Elk jaar schrijven grote aantallen leerlingen zich in voor een auditie en hopen ze op dat ene plekje in het concert. Dit jaar was wel echt een hoogtepunt, maar liefst 46 leerlingen (in duo’s of grotere groepen, maar ook voor een paar verschillende acts) hadden zich ingeschreven. Vanaf het moment dat de lijst aan de deur hing (maandag 2 maart) tot aan de laatste dag (vrijdag 13 maart) werden er namen opgeschreven. Al na dag één waren de eerste twee pagina’s al vol. Dat zag er goed uit!
Maar toen kwam COVID-19 om de hoek kijken en gooide roet in het eten. Vrijdag 13 maart zou voorlopig de laatste dag zijn dat de scholen open zouden zijn. In de weken van de inschrijvingen spookte het al in mijn hoofd rond: de kans dat het niet door zou kunnen gaan vanwege het virus. Ergens had ik nog de hoop dat het allemaal wel mee zou vallen en we op woensdag 8 april het concert zouden doen. Maar helaas, de scholen gingen dicht en zouden voorlopig niet meer opengaan. Op het moment van schrijven is bekend geworden dat de scholen weer beginnen op 11 mei. Ruim een maand nadat het Lenteconcert zou zijn.
Wat te doen, wat te doen? De kinderen zijn zo enthousiast over het concert en waren allen zeer teleurgesteld dat het niet door kon gaan. De vraag: “Doen we het dan als we weer terug zijn op school” werd geregeld gesteld. Ik moest steeds antwoorden dat het een kleine kans was dat het nog door zou gaan. Aangezien we lange tijd in onzekerheid zaten over wanneer we weer terug mochten komen, was het lastig om een nieuwe datum in te plannen. Dat in combinatie met te veel publiek, waardoor je de 1,5 meter afstand niet aan kan houden. Ik stond voor een dilemma. Het was overduidelijk dat het concert niet door kon gaan, maar ik had daar geen vrede mee. Ik moest en zou de kinderen een podium geven.
Een aantal brainstormsessies vonden plaats in mijn eigen hoofd. Misschien het Lenteconcert veranderen in een Herfstconcert? De kinderen alleen hun act laten doen voor hun eigen klasgenoten als ze weer terug zijn? Maar geen van de oplossing vond ik goed genoeg. En toen ging ineens het lichtje aan. Een digitale Lenteconcert. Lenteconcert 2.0! Als ik nou alle kinderen die zich hadden ingeschreven zou vragen een video van hun act te sturen, dan maak ik er een leuk geheel van.
Ik deelde dit idee met mijn leidinggevenden en na wat overleg, gingen ze akkoord. Er zaten wel wat haken en ogen aan dit geheel. Vooral de privacywetgeving en de druk die er gelegd wordt op de kinderen en/of ouders om iets te filmen en op te sturen. Zoals we allemaal weten hebben de ouders en kinderen het nu al druk genoeg met het thuisleren.
Ook daar heb ik over nagedacht en een e-mail opgesteld. Deze werd gecontroleerd en goed gekeurd. De video’s van het Lenteconcert zou alleen in hun eigen ‘Google Classroom’ getoond worden. Dat zijn dus zes video’s voor mij om te maken (groep 5-6-7 en year 4-5-6). Geen probleem, dat ga ik doen!
De video’s stroomden één voor één binnen in mijn mailbox. De deadline voor het sturen van de video’s was op dinsdag 14 april. Maar in de dagen daarvoor zat ik al te denken aan hoe ik het geheel in zou vullen. Ik wilde niet gewoon de video’s aan elkaar plakken en er snel klaar mee zijn. Nee, ik vond dat ik het de kinderen schuldig was om er een groots geheel van te maken, een knaller, een video waar ze trots op kunnen zijn in deze rare tijd.
Ik stuurde een berichtje naar mijn leidinggevenden met de vraag of zij misschien een klein stukje wilden filmen met een eindboodschap om de kinderen te bedanken. Dit vonden ze een leuk idee, dus dat was geregeld. Nu nog een opening, die zou ik zelf gaan doen. Na dat te hebben uitgedacht, kon ik de rest invulling geven. Ik wilde het een tof geheel maken. Ik stuurde een leerling uit groep 8 de vraag of zij een mooie lente foto wilde maken, waar ze positief op reageerde.
Op de dinsdag trok ik mijn pak aan, foto en tekst op de achtergrond en filmde ik mezelf voor de opening van het concert (fun fact: ik had geen schoenen aan). En op woensdag 15 april ging ik aan de slag. Ik had al een paar ideetjes uitgewerkt in de dagen daarvoor en gemonteerd in iMovie. Heel de woensdag heb ik aan de video’s gewerkt, gemonteerd, gecheckt, gepolijst en wat nog meer. Tegen de avond had ik de concerten klaar, althans dat dacht ik…
Laat in de avond kreeg ik nog twee filmpjes binnen. Eigenlijk had ik afgesproken dat ik deze niet meer toe zou voegen, want de deadline was al voorbij. Maar ik kon het niet over mijn hart verdragen en ben toch weer achter de computer gaan zitten om deze twee filmpjes toe te voegen. Nu was het echt klaar (althans, dat dacht ik).
Vrijdag 17 april (9 dagen na het Lenteconcert) om 14:30 uur plaatste ik de video’s in de Google Classroom. En wat een leuke reacties kreeg ik van de kinderen, de ouders en mijn collega’s. Allemaal vonden ze het supertof hoe ik het geheel in elkaar had gezet. En wat werd ik blij van alle reacties. Lenteconcert 2.0 was geslaagd! De kinderen hebben hun, zij het digitaal, podium gekregen en hun talenten kunnen laten zien. Ik kan niet anders zeggen dat ik de meest trotse muziekleraar ben die op de planeet rondloopt.
Maar ik zou ik niet zijn als ik niet nog een paar foutjes zou verbeteren aan de video’s. Ondertussen zijn we alweer drie versies verder, maar nu zijn ze definitief klaar (als het goed is). Ik was bij één groep een jongen vergeten in de aftiteling, dat heb ik gelijk gefikst. Ik kreeg op de dag van het online zetten nog een video binnen, ook deze heb ik uiteindelijk nog toegevoegd. Ik heb de timing nog wat beter gemaakt uiteindelijk (nadat ik de nieuwe dingen had toegevoegd) en ik had een foutje gemaakt bij de naam van de fotograaf.
Maar wat ben ik blij met het resultaat. En dat de kinderen er ook blij mee waren, bleek gisteren. Er is een enorm mooi, groot bos tulpen naar school gestuurd, geadresseerd aan mij. Helaas mag ik niet op school werken nu, maar gelukkig had ik een hele lieve collega die deze bos tulpen langs kwam brengen. De bloemen zijn verstuurd namens twee leerlingen die meededen aan het concert.
Ik kan niets anders zeggen dan dat ik met liefde de concertvideo’s heb gemonteerd en er heel mijn hart in heb gestopt. Ik hou van mijn werk en ik hou van alle kinderen. Zij verdienen het beste en ik hoop dat ik ze dat op deze manier heb kunnen geven. Maar hoewel het Lenteconcert 2.0 geslaagd was, hoop ik volgend jaar toch weer op een Lenteconcert 1.0. Al heb ik de lat volgens sommige ouders wel hoog gelegd nu… Oeps, haha!
Ik ben blij dat ik heb kunnen doen wat ik heb gedaan. Ik ben blij dat kinderen, ouders en collega’s het mooi vinden en ik ben enorm dankbaar voor alle mooie berichtjes en de bos bloemen die ik heb mogen ontvangen. Nu ik aan het eind ben van het schrijven aan deze blog, kijk ik naar de bloemen. Lente is gearriveerd in mijn huis, mijn hart is weer iets warmer geworden. Tulpen, de ultieme lentebloemen voor een zeer geslaagd Lenteconcert.
MuziekMeester Gido 