“Timo, wat is het antwoord op mijn vraag?”
Er klonk een harde dreun op zijn tafel. Timo schrok op en keek recht in de ogen van zijn juf.
“Timo, het antwoord?”
Timo had geen idee waar ze het over had. Hij was met zijn gedachten bij Yade. Het is bijna Valentijnsdag en dit jaar wil hij eindelijk de liefde verklaren aan haar. Al sinds groep 3 is hij tot over zijn oren verliefd op Yade, maar hij durfde nooit iets tegen haar te zeggen. Nu zit hij in groep 8 en ze gaan allebei naar een andere school toe. Het moet echt deze Valentijnsdag gebeuren, anders is het te laat. Maar hoe kan ik haar aandacht trekken? Timo hoorde gelach op de achtergrond.
“TIMO!” schreeuwde de juf, “We wachten op je!”
Timo schrok weer op. De juf stond nog steeds voor zijn neus, maar keek nu erg boos.
“Ik, uhm, ik weet het niet,” stamelde Timo.
De rest van de klas lachte weer. De juf kon er niet om lachen.
“Zat je weer met je hoofd bij Yade?” riep een van zijn klasgenoten en een aantal andere jongens maakte kus geluiden.
Timo werd vuurrood en probeerde weg te kijken. Hij hoorde een aantal meisjes giechelen. Hij had geen idee hoe hij hierop moest reageren, maar gelukkig kwam de juf ertussen.
“Het is wel goed geweest zo, jongens,” zei de juf. “Timo, stop met dromen en blijf bij de les. Dit krijg je sowieso in de Cito.”
Timo schaamde zich dood, knikte en mompelde:
“Sorry, juf Merel.”
“Goed, wie weet wel het antwoord?”
Yade stak haar vinger op en gaf het antwoord. Yade zat aan de andere kant van het lokaal, maar hij durde niet haar kant op te kijken.
“Heel goed, Yade. Fijn dat jij wel oplet,” zei juf Merel, terwijl ze knipoogde naar Timo.
Timo kon er wel om lachen. Dat vindt hij zo leuk aan juf Merel: ze is streng, maar ze houdt van grapjes en heeft veel humor. Ze wordt niet snel boos, maar als je te ver gaat, merk je dat vanzelf. De hele klas vindt juf Merel een te gekke juf en ze zijn allemaal erg blij voor haar, want ze is in verwachting. Helaas betekent dat wel dat ze binnenkort met zwangerschapsverlof gaat en er niet bij is op groep 8 kamp. Timo keek naar zijn beste vriend, Milo, en kon zien dat hij moeite had om zijn lach in te houden. Timo stompte hem op zijn arm en lachte mee. Ze lachten iets te hard, want juf Merel draaide zich om en keek boos naar beide jongens. Ze stopten meteen en deden alsof ze aan het werk waren. Ze waren bezig met rekenen en daar hield Timo absoluut niet van. Hij haalde altijd lage cijfers, dus het was niet heel slim van hem om niet op te letten. Hij probeerde zich te focussen op de opgaves, totdat hij werd aangetikt door Milo. Hij had iets geschreven op zijn kladblok:
Gast, hoe ga je haar vragen?
Timo keek naar Milo en haalde zijn schouder op. Milo kraste zijn bericht weg en schreef nog iets op:
Je weet toch dat het morgen al Valentijnsdag is?
Tim wist dat maar al te goed. Hij zat al weken te bedenken wat hij kan doen om de aandacht van Yade te trekken. Maar dit was allemaal nieuw voor hem. Zijn oudere broer zal vast wel weten wat hij moet doen. Vanmiddag als ik thuis ben, vraag ik het aan hem. Timo pakte een stukje papier en schreef:
Ik vraag vanmiddag aan Daan of hij een idee heeft.
Milo knikte en ging weer verder met zijn rekenen. Timo ging ook weer door, maar kon zich moeilijk concentreren. Voorzichtig keek hij richting Yade en keek recht in haar ogen. Timo werd weer vuurrood en draaide zich gauw weer om. In zijn beweging liet hij zijn boek op de grond vallen en zijn etui viel erachteraan. De grond was bezaaid met pennen en potloden. Hij raapte ze gauw op, legde ze op tafel en probeerde weer verder te werken. Maar steeds als hij iets op wilde schrijven, dwaalden zijn gedachten af naar Yade. Met haar mooie, stralende ogen, die recht in de ogen van Timo keken. Dat was het enige waar Timo nog aan kon denken.
Timo heeft niet veel van de dag meegekregen. Milo moest hem een paar keer aantikken, omdat juf Merel nog meer vragen stelde. Toen de bel ging, had Timo dat niet eens door. Pas toen Timo en Milo bij de fietsen stonden, begon Milo weer over Yade.
“Gast, je moet je kop er wel bij houden. Ik kan je niet steeds aan blijven tikken als de juf weer vragen stelt.”
Timo lachte en wist dat Milo gelijk had. Hij knikte en zei:
“Je hebt gelijk gast, maar als alles meezit heb ik morgen verkering met haar en dan kan ik zorgen dat ik er weer bij ben met mijn kop.”
Milo lachte hardop en sloeg zijn arm om hem heen.
“Ik hoop het voor je!”
Ze haalden de fietsen van het slot en fietsten naar huis. Milo woont niet zo ver weg van school, maar Timo moest best wel een stukje fietsen. Ze zeiden elkaar gedag bij Milo’s huis. Net toen Timo wegfietste, hoorde hij Milo nog roepen:
“Vergeet niet om Daan te vragen wat je kan doen!”
Timo stak zijn duim op en vervolgde de weg. Het is nooit druk op de weg richting huis. Hij fietst langs de weilanden en er zijn bijna geen auto’s of andere fietsers. Timo stopte even, pakte zijn telefoon en stopte zijn oortjes in. Hij keek naar zijn muziek en zag een lijst vol met liefdesliedjes met titels als: “Can you feel the love tonight”, “My heart will go on” en “I will always love you”. Hij drukte op shuffle en de muziek begon te spelen. De hele rit naar huis zat hij te denken aan Yade.
Thuis aangekomen, gooide Timo zijn tas in de gang en liep naar boven. Hij hoorde muziek uit de kamer van Daan komen. Hij is dus thuis. Daan is zes jaar ouder dan Timo en heeft al een aantal vriendinnetjes gehad. Hij raapte zijn moed bijeen en klopte aan. Er gebeurde niets. Hij klopte nog een keer, maar weer geen antwoord. Na een derde keer geklopt te hebben, opende hij de deur. Hij zag het achterhoofd van Daan, maar hij was niet alleen. Er was een meisje in zijn kamer en ze waren aan het zoenen. Het meisje opende haar ogen en schrok. Daan keek om en zag zijn broertje in de deuropening staan.
“Rot op!” schreeuwde Daan.
Timo sloeg van schik de deur dicht en sprintte naar zijn kamer. Hij ging zitten op zijn bed en walgde van wat hij net had gezien. Gadverdamme, zoenen! Timo heeft dat idee altijd vies gevonden. Dat ga ik echt nooit doen. Waarom zou je elkaars tong in je mond willen hebben?! Alleen al bij het idee moest Timo bijna overgeven. Hij pakte zijn oortjes en ging op zijn bed luisteren naar dezelfde lijst als op de fiets. Het ene liedje was nog zoeter dan de ander. En elke keer zag hij Yade in zijn gedachten. Hij fantaseerde over samen een ijsje eten en naar de bioscoop gaan. Of samen hand in hand lopen over het strand. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. Zou ik dat wel durven? Hand in hand lopen. Timo werd al zenuwachtig bij het idee. Eerst maar zorgen dat ze verkering met mij wil, daarna zien we wel verder. Er werd geklopt op de deur en Daan kwam binnen.
“Sorry dat ik tegen schreeuwde broertje,” zei Daan, “Je kwam net op het verkeerde moment binnen.”
Timo moest lachen en maakte kus geluiden. Daan lachte mee en duwde zijn hand in Timo’s gezicht en duwde hem naar achter. Allebei schaterden ze het uit van het lachen. Ondanks het leeftijdsverschil hebben ze het altijd goed met elkaar kunnen vinden. Daan ging naast Timo zitten en vroeg:
“Waarom stond je in mijn kamer?”
Timo was nog steeds aan het lachen, haalde diep adem en werd weer rustig. Hij was alweer bijna vergeten waarom hij Daan nodig had
“Ik had eigenlijk een vraagje over een meisje,” zei Timo, terwijl hij bloosde.
“Oeh, wie is de pechvogel?” grapte Daan.
Timo stak zijn tong uit en vertelde over Yade. En terwijl hij sprak over Yade, merkte hij dat zijn gedachten steeds afdwaalden naar die mooi, sprankelende ogen.
“Zo te horen ben je helemaal tot over je oren verliefd, broertje.”
Timo knikte. Daan gaf hem een knipoog en zei:
“Eens even kijken wat we kunnen bedenken.”
De hele middag waren ze bezig met ideeën.
“Weet je wat?” zei Daan uiteindelijk, “We zitten heel groots te denken, maar wat nou als je gewoon een mooie roos voor haar koopt?”
Timo dacht na.
“Of je schrijft een kaart naar Yade,” vervolgde Daan, “En misschien kan je dan vragen aan juf Merel of zij deze kan verstoppen in haar laatje.”
Timo kon zijn enthousiasme niet bedwingen, knuffelde zijn broer en zei:
“Dankjewel, broer!”
Daan duwde Timo van hem af en grapte:
“Bewaar die knuffels maar voor Yade, ik hoef ze niet.”
“Ieuw! Dat ga ik echt niet doen!” schreeuwde Timo en hij trok vieze gezichten.
“Natuurlijk niet, dat zou je nooit doen,” grapte Daan verder en hij liep weer naar zijn kamer, “Succes, broertje!”
Timo sprong op van zijn bed en begon op een kladblaadje te schrijven wat hij in de kaart kon zetten. Een hoop blaadjes werden propjes en belanden in en rond de prullenbak. Timo raakte gefrustreerd. Waarom is het zo lastig om iets op te schrijven? Vanuit de woonkamer werd geroepen dat het eten klaar was. Timo maakte van zijn laatste blaadje een propje en gooide deze naar de prullenbak. Weer mis. Hij liep de trap af en zag zijn ouders en broer al aan tafel zitten. Hij nam ook plaats aan tafel.
Na het eten ging Timo weer werken aan zijn kaart. De hele tijd tijdens het eten had hij nagedacht over wat hij op kon schrijven. Na een paar mislukte pogingen, stond er eindelijk een tekst op papier. Maar nu nog een mooie kaart. Timo dacht na: of ik koop een kaart, of ik maak er zelf één. Na een tijdje nadenken, besloot Timo om er zelf één te maken. Hij zocht naar rood papier, vouwde dit dubbel en knipte er een hartje uit. Hij was erg kritisch op zichzelf. De kaart moest perfect worden. Na een paar blaadjes weggegooid te hebben, was Timo eindelijk tevreden over het resultaat. Hij keek naar zijn kaart en werd nerveus. Wat als ik nu heel lelijk schrijf in de kaart? Vindt Yade deze kaart wel mooi? De onzekerheid sloeg toe en hij werd er gek van. Net op dat moment kwam Daan binnen en keek naar de kaart.
“Wauw, broertje!” zei Daan, “Dat ziet er schitterend uit! Daar moet ze wel ja op zeggen!”
Timo voelde een last van zijn schouders vallen. Hij was blij dat Daan de kaart mooi vond, dan moet Yade het ook wel mooi vinden. Timo bedankte zijn broer en begon heel netjes te schrijven in de kaart. Met zijn tong uit zijn mond, schreef Timo letter voor letter over wat hij op het kladblaadje had opgeschreven. Hij zorgde ervoor dat er geen enkele fout op kwam. Toen dat klaar was, keek hij naar het resultaat. Timo was tevreden met de kaart en de inhoud. Hij legde de kaart terug op zijn bureau en maakte zich klaar voor zijn bed. Morgenochtend zou hij vroeg naar school gaan om de kaart aan Juf Merel te geven. Dan kon zij deze alvast in Yade’s laatje leggen. Eenmaal in bed, pakte Timo zijn oortjes en zette het liedje “Crazy little thing called love” van Queen op. Dit is één van Timo’s favoriete bands en dit liedje is zo toepasselijk op wat hij voelt voor Yade. Met de klanken van Freddie Mercury viel Timo in een diepe slaap.
Timo werd vroeg wakker en stond gelijk op. Hij kleedde zich aan, poetste zijn tanden en pakte de spullen die hij nodig had voor school. Terwijl Timo naar de trap rende, bedacht hij zich ineens dat hij de kaart op zijn bureau had laten liggen. Gauw liep hij terug om deze te pakken. Beneden aangekomen pakte hij zijn tas en stopte alles erin. De kaart legde hij voorzichtig tussen twee boeken, zodat deze niet zou verkreuken. Zijn ouders zaten al aan het ontbijt. Daan lag nog in bed, die begon wel vaker later in de ochtend.
“Zo zo, wat ben jij vroeg,” zei vader.
Timo propte net een stuk brood in zijn mond en haalde zijn schouders op. Zijn vader moest lachen en keek weer op zijn telefoon. Zijn moeder kwam met Timo’s lunch en drinken. Timo stopte dit in zijn tas, nam een slok melk en trok zijn schoenen aan.
“Ga je nu al weg?” vroeg zijn moeder, “Het is nog hartstikke vroeg.”
“Ik heb nog wat te doen,” zei Timo, “Het is een belangrijke dag vandaag!”
Zijn vader keek op en zijn moeder keek naar de kalender.
“Oooh, Valentijnsdag,” zei Timo’s moeder, “Wie is de gelukkige?”
Timo wilde daar niet op reageren, hij moest zo snel mogelijk naar school. Hij wilde niet dat iemand zou zien dat hij een Valentijnskaart had gemaakt voor Yade.
“Geen tijd, ma,” zei Timo vluchtig, “Ik moet gaan!”
En hij liep de deur uit.
Timo was als enige op het schoolplein. Het licht in school brandde al en hij vroeg zich af of juf Merel al op school zou zijn. Zijn vraag werd al snel beantwoord.
“Goedemorgen, Timo,” zei een bekende stem, “Wat ben je vroeg.”
Timo keek achterom en zag juf Merel aan komen lopen.
“Hoi, juf Merel,” zei Timo, “Ja, ik weet het.”
Juf Merel stopte voor Timo’s neus, lachte en vroeg:
“En waarom ben je zo vroeg?”
Timo werd een beetje verlegen en zocht naar de juiste woorden. De juf zag dat hij aan het zoeken was naar het juiste antwoord.
“Heeft het soms iets te maken met Valentijnsdag?”
Timo knikte en bloosde. Juf Merel glimlachte en stelde Timo op zijn gemak.
“Weet je,” vervolgde juf Merel, “Wij juffen kunnen heel goed geheimen bewaren.”
Timo moest lachen en vertelde alles aan de juf: hoe verliefd hij is op Yade, dat hij alleen nog maar aan haar kan denken en dat hij een kaart voor haar heeft gemaakt. Juf Merel hoorde alles aan en knikte.
“En dan had ik eigenlijk gehoopt dat u de kaart in het laatje van Yade kunt leggen, zodat ze deze ziet als ze iets eruit pakt.”
Timo opende zijn tas en pakte voorzichtig de kaart eruit. De juf pakte de kaart aan en keek ernaar.
“Wauw, heb je dat helemaal zelf gemaakt?”
Timo knikte en bloosde. Juf Merel dacht even na en zei:
“Wat een lief gebaar, Timo. Ik zal je mooie kaart straks in haar laatje leggen.”
Timo kon zijn geluk niet op en juf Merel knipoogde naar hem.
“Dankuwel, juf Merel!” zei Timo enthousiast, terwijl hij de juf een dikke knuffel gaf.
Timo liet weer los en juf Merel liep naar de deur. Ineens schoot er een gedachte binnen bij Timo. Hoe moet hij zich nu gedragen in de klas? Ik kan haar niet aankijken als ze de kaart ziet, dan weet ze gelijk dat ik het ben! Timo begon te zweten. Zover had hij niet nagedacht over zijn plan.
“Hey gast, waar was je nou?”
Milo kwam aanfietsen. Helemaal vergeten te zeggen tegen Milo dat ik vroeg naar school zou gaan vandaag!
“Sorry man, ik ging vandaag extra vroeg naar school.” zei Timo en hij vertelde het verhaal nog een keer.
“Geeft niet, joh,” zei Milo, “Maar zorg ervoor dat het niet nog een keer gebeurt.”
Milo lachte en sloeg een arm om Timo heen.
“Vandaag is de grote dag!” vervolgde Milo, “Vandaag krijg je eindelijk verkering met Yade!”
“Laten we het hopen,” zei Timo en ze liepen naar het schoolplein.
Timo en Milo namen plaats aan hun tafel. Iedereen was er, behalve Yade.
“Sh*t man,” fluisterde Milo, “Yade is er nog niet!”
Dat had Timo allang gezien en hij maakte zich zorgen. Ze zou toch niet ziek zijn? Timo begon zenuwachtig te worden. Is al dat werk straks voor niets geweest? De juf begon met de les.
“Leesboeken weg en pak je rekenen.”
De hele klas legde de leesboeken weg en er klonk een hoop gerommel. Na een paar minuten was de hele klas weer stil en luisterden ze naar juf Merel. Timo kon zijn gedachte er niet bij houden. Om de paar seconden keek hij naar de deur en hoopte hij dat Yade binnen zou komen. Elke keer was het weer een teleurstelling. Timo krabbelde wat op het papier.
Iets later hoorde Timo het geluid van de deur die openging en een zachte stem die zei:
“Sorry dat ik laat ben, juf Merel, ik moest naar de dokter.”
Timo’s hart sloeg over. Yade is er! Eindelijk! Hij keek naar Milo, die al grijnzend terugkeek.
“Het ziet ernaar uit dat het toch nog kan gebeuren,” fluisterde Milo.
Timo moest moeite doen om niet steeds naar Yade te kijken. Zou ze de kaart al gevonden hebben? Hij probeerde zo voorzichtig mogelijk een glimp op te vangen van Yade. Ze was hard aan het werk. Er is maar één manier om erachter te komen of ze de kaart al gezien heeft. Timo dacht na over de woorden die hij in de kaart heeft geschreven:
Elke keer als ik jou zie, Denk ik terug aan de eerste dag in groep drie. Het mooiste gezicht dat ik ooit heb gezien, Waar ik verliefd op ben geworden sindsdien. In de pauze sta ik achter het fietsenhok en ik hoop dat je daar ook naartoe zult komen, zodat ik mijn vraag aan je kan stellen. Ik hoop dat ik je daar zie ❤ Liefs, Je geheime aanbidder
De ochtend vloog voorbij en voor Timo er erg in had, begon de pauze. Milo stootte hem aan en knipoogde.
“Succes gast, ik hoor zo wel hoe het is gegaan!”
Timo bedankte hem en liep naar het fietsenhok. Hij voelde dat hij overal zweette. Weer kwamen er allemaal gedachtes op bij Timo. Wat als ze de kaart nog niet gelezen heeft? Wat als juf Merel de kaart niet in haar laatje heeft gelegd? Wat als ze niet komt? Timo kwam aan bij het fietsenhok en liep naar de achterkant. Hij leek er wel uren te staan en nog steeds geen Yade. Timo liet zijn schouders zakken en had de hoop al opgegeven. Ik denk niet dat ze nog komt. Hij wilde net weglopen, tot hij voetstappen hoorde. Er kwam iemand aan. Zou het dan toch?
Om de hoek verschenen de mooie, sprankelende ogen van Yade. Ze had de kaart dus toch gelezen! Hij kon zijn glimlach niet onderdrukken.
“Hi,” zei Yade, terwijl ze naar de grond keek.
“Hey, wat fijn dat je gekomen bent,” begon Timo een tikkeltje ongemakkelijk.
Yade schuifelde wat heen en weer. Dit is het moment.
“Yade,” vervolgde Timo, “Wil jij mijn Valentijn zijn?”
Yade keek omhoog, in de ogen van Timo. Timo voelde zijn benen slap worden. Daar waren ze weer: die schitterende, sprankelende ogen van Yade. Ze schuifelde weer wat heen en weer, keek om zich heen en zei:
“Wat heb je een mooie kaart gemaakt…”
Timo bloosde. Hij kon de spanning niet meer aan. Wanneer geeft ze nou antwoord op mijn vraag? Wat leek als een eeuwigheid, kwam eindelijk tot een einde. Yade vervolgde haar antwoord:
“Timo, ik …”
————————————————————–
Dit verhaal heeft een open einde. Zoals we allemaal weten kan het alle kanten opgaan in de liefde. Het lijkt mij dan ook leuk dat jij als lezer fantaseert over hoe het verhaal afloopt. Krijgen Timo en Yade verkering, wordt Timo afgewezen of gebeurt er misschien nog wel iets geheel onverwachts? De keuze is aan jou hoe het verhaal eindigt.
MuziekMeester Gido 